żołnierz, polityk i mąż stanu, naczelny
wódz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i dwukrotny premier rządu.
Władysław Sikorski urodził się w roku 1881 w Tuszowie Narodowym niedaleko Mielca w rodzinie wiejskiego organisty. W roku 1898 rozpoczął naukę w seminarium nauczycielskim w Rzeszowie, następnie zaś dostał się na studia na Politechnikę we Lwowie, gdzie w roku 1908 uzyskał dyplom inżyniera na wydziale budownictwa. W latach 1904 – 1905 odbył również, otrzymując stopień podporucznika, służbę w armii Austro-Węgier, pod której zaborem pozostawała Polska od roku 1795. Dlatego też patriotycznie nastawiony młody oficer rezerwy zajmował się konspiracją – m.in. wykładał taktykę w konspiracyjnej Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej, na czele której stał Józef Piłsudski. W roku 1910 Sikorski został prezesem „Związku Strzeleckiego”, a po wybuchu I wojny światowej pierwszym komendantem nowopowstałej Polskiej Szkoły Oficerskiej w Krakowie. Brał także czynny udział w walkach Legionów Piłsudskiego. Po wojnie i odrodzeniu państwa polskiego walczył z Ukraińcami na wschodniej granicy Polski, m.in. organizował odsiecz dla oblężonego Lwowa. W sierpniu 1920 otrzymał dowództwo 5. Armii, na czele której powstrzymał wojska sowieckie na linii rzeki Wkry. W roku 1921 rozpoczął także, obok kariery wojskowej, polityczną – 1 kwietnia został szefem Sztabu Generalnego, rok później zaś, po zamordowaniu prezydenta Gabriela Narutowicza, powierzono mu urząd premiera i ministra spraw wewnętrznych. W roku 1924 objąwszy w gabinecie kolejnego premiera, Władysława Grabskiego, tekę ministra spraw wojskowych zajął się rozbudową marynarki, lotnictwa i przemysłu zbrojeniowego. W roku 1926 zorganizował zamach, który doprowadził do upadku rządu i przejęcia przez Marszałka władzy w państwie. Gdy został odwołany z zajmowanego stanowiska postanowił wyjechac z Polski do Francji, gdzie oddał się studiom wojskowym. Zajmował się także działalnością polityczną – wraz premierem RP Ignacym Paderewskiem. Po wybuchu II wojny światowej, w końcu września 1939 roku, generał Sikorski objął dowództwo nad tworzącą się we Francji armią polską. 30 września został powołany również na premiera emigracyjnego rządu Rzeczypospolitej z siedzibą w Paryżu. Latem 1941 rozpoczął rozmowy z Rosją. Na mocy zawartego w czerwcu porozumienia z ambasadorem Jakubem Majskim. Układ ten pozwolił utworzyć na ziemiach ZSRR armii polskiej. czerwcu 1943 roku Władysław Sikorski udał się na Środkowy Wschód na inspekcję polskich oddziałów. 4 lipca, w drodze powrotnej, kilka minut po starcie samolotu, nad Cieśniną Gibraltarską doszło do katastrofy. Z niewyjaśnionych do chwili obecnej przyczyn samolot, na pokładzie którego znajdował się generał, spadł do morza. Generała Sikorskiego pochowano na cmentarzu polskich lotników w Newark, w Wielkiej Brytanii. 17 września 1993 roku jego prochy zostały sprowadzone do Polski i złożone w Katedrze na Wawelu w Krakowie, miejscu spoczynku pokoleń zasłużonych Polaków.
